Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης: Πυρά κατά ΥΠΕΚΑ για δασικούς χάρτες
Για νομικούς αυτοσχεδιασμούς, που έρχονται σε ευθεία αντίθεση, με την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και προσβάλλουν τον πυρήνα των επιταγών του Συντάγματος, όπως επισημαίνουν έγκυροι νομικοί και ανώτατοι δασικοί κύκλοι, κατηγορεί την ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης, με αφορμή τους δασικούς χάρτες.
Παράλληλα, κάνει λόγο για αποδυνάμωση, ακόμα και πλήρη κατάργηση των δασικών υπηρεσιών, που περιπλέκει μέχρι πλήρους αδιεξόδου, τους δασικούς χάρτες.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης έχει ως εξής:
Σε νομικούς αυτοσχεδιασμούς, που έρχονται σε ευθεία αντίθεση, με την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας και προσβάλλουν τον πυρήνα των επιταγών του Συντάγματος, όπως επισημαίνουν έγκυροι νομικοί και ανώτατοι δασικοί κύκλοι, κατηγορείται, ότι προβαίνει η ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής, αποδυναμώ-νοντας, περαιτέρω, μέχρι πλήρους κατάργησής τους, τις δασικές υπηρεσίες και περιπλέκοντας, μέχρι πλήρους αδιεξόδου, τους δασικούς χάρτες.
Έχουν ήδη περάσει τριάντα πέντε χρόνια από την έναρξη της ισχύος του Συντάγματος του 1975 και δέκα χρόνια από τις μεταρρυθμίσεις του 2001, που ρητά προβλέπουν, έκτοτε, τη σύνταξη δασολογίου και παρ’ όλα αυτά, ούτε δασολόγιο έχει καταρτισθεί, ούτε δασικοί χάρτες, επί ζημία βέβαια της δασοπονίας και των ιδιοκτησιακών συμφερόντων του Δημοσίου, στα δάση, στις δασικές και στις χορτολιβαδικές εκτάσεις.
Tώρα, με όλη αυτή τη συχνή αλλαγή του θεσμικού πλαισίου της δασο-προστασίας, που κάθε άλλο παρά κατοχυρώνει τις αδιάβλητες διαδικασίες εκπόνησης και σύνταξης των δασικών χαρτών, είναι να αναρωτιέται κανείς, πως προστατεύεται το Δημόσιο συμφέρον.
Τελικό αποτέλεσμα, εκτιμάται ότι θα είναι, η ακύρωση όλων αυτών των αντισυνταγματικών υπερβάσεων, καθώς άπαντες συγκλίνουν στην άποψη, ότι σ’ όλες αυτές τις νομοθετικές ρυθμίσεις επικρέμεται η αυτονόητη απειλή του ακυρωτικού ελέγχου από το ΣτΕ και ότι οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες και το δασολόγιο της χώρας, απλά μετατίθενται για το μη ορατό μέλλον.
Με το Νόμο 3889/2010 (ΦΕΚ 182A/14-10-2010), που ρυθμίζει, εκτός των άλλων και θέματα κατάρτισης, θεώρησης και κύρωσης των δασικών χαρτών, επιχειρείται, κατά ένα κατάφωρα αντισυνταγματικό τρόπο, μια ευρείας κλίμακας αλλαγή ενός νομικού πλαισίου, που, αν και δεν έτυχε, ποτέ, εφαρμογής στην πράξη, για λόγους έλλειψης πολιτικής βούλησης, ήταν άρτιο και κατοχυρωτικό των συμφερόντων του Δημοσίου και δεν θα έπρεπε να είχε προταθεί, καν, η τροποποίησή του, από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ.
Παρ’ όλα αυτά, ψηφίστηκε ο συγκεκριμένος Νόμος, όπως προείπαμε, που περιέχει τόσες πολλές αντισυνταγματικές διατάξεις, σε αντίθεση με τις αρχικές εξαγγελίες της κυβέρνησης και δημιουργεί τέτοια σύγχυση, που έγκυροι νομικοί και ανώτατοι δασικοί κύκλοι εκτιμούν, ότι δασικοί χάρτες δεν προβλέπεται να γίνουν, σύντομα.
Συγκεκριμένα, με τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 13, του πιο πάνω Νόμου, για τον προσδιορισμό των δασικών περιοχών, λαμβάνονται στοιχεία μόνο από αεροφωτογραφίες του 1945 ή του 1960, και αγνοούνται στοιχεία παλαιότερων χαρτογραφήσεων, αυτοψιών, εκθέσεων κ.λπ.,που έχει στη διάθεσή της η διοίκηση, πριν από τη λήψη των αεροφωτογραφιών, κατά παράβαση της παρ.3 του άρθρου 117 του ισχύοντος Συντάγματος.
Με αυτό τον τρόπο όμως εξαιρούνται της χαρτογράφησης και βέβαια της δασοπροστασίας, οι χορτολιβαδικές εκτάσεις, οι φρυγανώδεις εκτάσεις και οι βραχώδεις εκτάσεις, στις ορεινές, ημιορεινές και νησιωτικές περιοχές, που είτε παρεμβάλλονται ενδιάμεσα στα δάση και τις δασικές εκτάσεις είτε βρίσκονται μακριά από δασοσκεπείς περιοχές.
Οι εκτάσεις αυτές, προστατεύονταν ανέκαθεν από τις δασικές υπηρεσίες διαχειριστικά και ιδιοκτησιακά, σαν εθνικοί ή ιδιωτικοί βοσκότοποι, κύρια, όμως, θεωρούνταν σαν περιοχές, όπου επεκτείνονταν, σταδιακά και φυσικά, τα δασικά οικοσυστήματα, αυτοφυώς (π.χ.στη νήσο Μήλο, σε τέτοια εδάφη, αναπτύχθηκαν αυτοφυώς, σε βάθος χρόνου, άρκευθοι - κέδροι).
Επίσης, σύμφωνα με το Νόμο 3889, ο Περιφερειάρχης, η Δ/νση Δασών της Περιφέρειας και οι κατ’ ανάθεση μελετητές είναι αυτοί, που θα κρίνουν, (με αποχαρακτηριστικό πνεύμα ίσως;) τον δασικό χαρακτήρα μιας έκτασης και όχι ο οικείος Δασάρχης, αν και αυτός είναι ο μόνος που γνωρίζει άριστα την περιοχή και που μετατρέπεται από την έναρξη διαδικασίας κατάρτισης των δασικών χαρτών, σ’ ένα όργανο, που δεν μπορεί πλέον να παρεμβαίνει, ουσιαστικά, στην τιμωρία των δασικών παραβάσεων.
Ο Περιφερειάρχης, επίσης και οι υπηρεσίες του θα κρίνουν αν θα πρέπει να κηρυχθούν κάποιες εκτάσεις αναδασωτέες και το πιθανότερο είναι, όπως έχουν τα πράγματα, πως η συνηθέστατα φιλοδασική κρίση του Δασάρχη θα αμφισβητείται, έστω και αν αυτή είναι πλήρως αιτιολογημένη, μέχρις ότου να τελεσιδικήσουν οι διαδικασίες εκδίκασης των αντιρρήσεων.
Έτσι όμως, θα παρατηρηθούν ευρείας κλίμακας εκχερσώσεις και ενώ θα γίνονται μηνύσεις και εισηγήσεις για κήρυξη εκτάσεων σαν αναδασωτέων, ενδεχόμενα, τόσο οι οικείοι Περιφερειάρχες να απέχουν από το να εκδίδουν πράξεις αναδάσωσης, όσο και τα δικαστήρια να μην εκδικάζουν μηνύσεις, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι δασικοί χάρτες της περιοχής.
Σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 17, αναβαθμίζονται οι αντιρρήσεις ιδιωτών, έναντι των δασικών χαρτών, κατά καταστρατήγηση του τεκμηρίου του Δημοσίου, καθώς αναστέλλεται ο δασικός χαρακτήρας των εκτάσεων και κάθε δραστηριότητα των δασικών υπηρεσιών, σε θέματα διαχείρισης και δασοπροστασίας επ’ αυτών, μέχρι την εκδίκαση των αντιρρήσεων.
Το πιθανότερο είναι, ότι θα υπάρξουν πολύ μεγάλες καθυστερήσεις στην εκδίκαση των αντιρρήσεων και προφανώς όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι δασικές εκτάσεις, κατά αντισυνταγματικό τρόπο, θα μένουν απροστάτευτες.
Eπίσης για τις εκτάσεις, για τις οποίες θα κερδίζονται οι αντιρρήσεις, δεν θα λαμβάνεται καμία μέριμνα για την τύχη τους, αφού δεν θα εξετάζεται το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς και δεν θα μπαίνουν στους δασικούς χάρτες.
Έτσι, αν κάποιος, π.χ. καταφέρει να κριθεί μια έκταση, ότι δεν πρέπει να καταχωρηθεί στον δασικό χάρτη, καμία διάταξη δεν υποχρεώνει τις οικείες δασικές υπηρεσίες, να ερευνήσουν, εντός τακτής προθεσμίας, αν θα πρέπει να καταχωρηθεί, πλέον, αυτή στο δασολόγιο, έστω, σαν δημόσια έκταση της παρ.7 του άρθρου 3 του Νόμου 998/1979.
Με το άρθρο 18, θεσμοθετούνται οι Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων, για τους δασικούς χάρτες, στα πρότυπα των Επιτροπών Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων, που η σύνθεσή τους καθορίστηκε από το Νόμο 998/1979, να αποτελείται από ένα δικαστικό, ένα δασικό και ένα γεωπόνο. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Δ-νση :Σκάι Περιβάλλο
ν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου